ذکر شریف ارباب، تسبیحِ مستجاب است            پس یاحسین گفتن، اصلی‌ترین ثواب است

یک قطره اشک ما را، هفتاد حج نوشته            اربابِ دست‌ودل‌باز، از بس که خوش‌حساب است

یک بیت گریه کردیم، صد جِلد معرفت شد            شوریِ اشکِ هیأت، شیرین‌ترین کتاب است

جُـونِ حسین باشی، بـوی بهشت داری            عطر لباس نوکر، خوشبوتر از گلاب است

هر منصبی که داریم، با انتخابِ زهراست            مادر برای فرزند، دنبالِ انتصاب است

ذکرِ مصـیبتِ او، تـضمین خانۀ ماست            کاخ بدون روضه، کاشانه‌ای خراب است

ما شهـرونـد‌هایِ، جـمهـوریِ حـسیـنـیم            خونِ شهید گودال، تضمینِ انقلاب است

تا کارمان گـره خورد، گـفـتیم: یا رقیّه            این نازدانه نامش، در هر زمان جواب است

دوری وَبالمان شد، زخمی به بالمان شد            یک سالِ بی‌زیارت، بالاترین عذاب است

خرجیِ کـربـلا را، پایِ نجـف نوشـتـند            بانیِ اربعـینش، شخصِ ابوتـراب است

اربابِ آب‌ها را، لب‌تـشـنه سر بُـریـدند            از داغ حنجرِ او، دل‌های ما کباب است

آزار پـشـتِ آزار، بـازار پـشـتِ بـازار            آل علی گرفتار، دست همه طناب است

آن بانویی که گـریان، دنبالِ نیـزه‌داران            هِی می‌دَوَد پریشان، حس می‌کنم رباب است!